"Zazdrość"

Chęć posiadania czegoś czego komuś nie było dane otrzymać jest na porządku dziennym. Dzieci zazdroszczą sobie zabawek, nastolatki szczęścia w miłości czy nauce, a dorośli pensji swoich znajomych. Są to oczywiście jedynie przykłady - tego jest naprawdę od groma. Zazdrość towarzyszy nam na każdym kroku. I tym inspirowałam się robiąc to zdjęcie. A zaczęło się od zwykłego podlewania kwiatków w piątkowy wieczór.

Zaraz po powrocie z pracy zaczęłam wykonywać rutynowe obowiązki domowe. Tu pozamiatałam, tam rozwiesiłam pranie, a jeszcze gdzie indziej zgarnęłam ze stołu. Gdy wróciłam do kuchni stwierdziłam, że wypadałoby "napoić" kwiatuszki babci. Gdy jednak podeszłam do okna zauważyłam, że wyglądają trochę jakby wyglądały za okno. Gdy zrobiłam to samo pierwsze co zauważyłam to wysokie, potężne drzewa. W mojej głowie pojawiło się pytanie "Może one też chciałyby rosnąć "na wolności"?". Skojarzyło mi się to z tym jak w podstawówce zawsze zazdrościłam przyjaciółkom, że mogą się szwędać po ulicy nawet w okolicach 20 czy 21, gdzie dla mnie był to środek nocy. Narzekałam mamie, że czemu one mogą, a ja nie. Chciałam poczuć się wolna, a przecież jeśli mamy moich przyjaciółek im pozwalają to moja też powinna. Nie doceniałam tego, że moja rodzicielka po prostu się o mnie martwiła i dbała jak tylko może. Niczego mi w życiu nie brakowało, a ja i tak chciałam jeszcze. Bo one tak miały.

Właśnie o tym miało "opowiadać" to zdjęcie. Czy się udało? Pozostawiam to do waszej oceny.

"(nie)zmienne"

 Nie jestem typem osoby, która zawsze spogląda prosto w oczy osobie, z którą rozmawia. Zwyczajnie się peszę i zawsze zerkam to w prawo, to w lewo. Czemu? Już wyjaśniam.

"Oczy są zwierciadłem duszy" - tak znany, tak powszechny i tak prawdziwy cytat... uwielbiam wpatrywać się w ludzkie oczy. Są dla mnie po prostu czymś wyjątkowym. Człowiek rozwija się przez całe życie. Prawdę powiedziawszy wszystko u człowieka rośnie. Wzrost, waga, włosy, szczęka, nos, dłonie, uszy... wszystko się zmienia z biegiem czasu. Ale nie oczy. One zawsze zostają takie same. Były takie same gdy byliśmy dziećmi, następnie nastolatkami, dorosłymi... one się nie zmieniają mimo upływu czasu. Są czymś stałym w tym wciąż rozwijającym się świecie.

"Diament"

Chyba każda kobieta ma to do siebie, że lubi dobrze wyglądać. Wiadomo, że gdy uważamy, że jesteśmy piękne równie pięknie się czujemy. W zdecydowanej większości często chodzimy do fryzjera, kupujemy ubrania podkreślające nasze atuty oraz malujemy się chcąc wydawać się jeszcze ładniejsze.

Właśnie to miałam na uwadze robiąc to zdjęcie. Co prawda przedstawia ono buteleczkę perfum, a wyżej zapachu nie wymieniłam, jednak... jak dla mnie to "odbicie" kobiety. Perfumy w tych czasach mają ważną,  podstawową zasadę. Muszą być ślicznie opakowane. Muszą imponować tym jak wyglądają. Muszą się odpowiednio prezentować. A przecież nie o to w nich chodzi. W końcu najważniejsze jest "to co ma w środku". Perfumy nie muszą ładnie wyglądać, najważniejsze aby ładnie pachniały. Kobiety nie muszą się wpisywać w jakieś ustalone kanony piękna. Fakt faktem, że powinny o siebie dbać, jednak nie powinny przykładać do tego aż takiej wagi. W końcu najważniejsze jest "to co mają w środku". Najważniejsze, by były po prostu dobrymi osobami. I przedstawienie tego miałam na celu robiąc tą fotografię.

"Pejzaż z akcją - Turyści"

Oryginalnie chciałam, aby tytuł tego zdjęcia to był po prostu "Turyści", jednak ponieważ potrzebowałam zdjęcia do kolejnego tematu zadanego przez mojego nauczyciela od zajęć zawodowych... przystanęłam na takim a nie innym "połączeniu".

Zdjęcie było niesamowitym spontanem. Dziewczęta - Cornelia oraz Patrycja - pozowały mi na pomostku w Ogrodzie Japońskim, gdy nagle w kadr zdjęcia tak po prostu weszła dwójka ludzi nawet mnie nie zauważając. Ponieważ nagle w głowie zaświeciła mi się żaróweczka zaczęłam gestykulować próbując przekazać dziewczynom, żeby się ustawiły z nimi do zdjęcia. Niestety nie zrozumiały przez co koniec końców po prostu wysłałam im po prostu sms'a. Zdjęcie zostało zrobione dosłownie parę sekund nim dwójka z parasolkami zawróciła do dalszego zwiedzania.

"Nie suknia zdobi człowieka"

Zdjęcie zrobiłam już jakiś czas temu, jedynie "podpięłam je" pod zadany temat.
 Robiąc je jednak chciałam uchwycić przede wszystkim to, że - idąc główną myślą przewodnią "nie suknia zdobi człowieka" - każdy człowiek jest indywidualną osobowością. Wiadomo nie od dziś, że ludzie tworzą wiele rzeczy. Jednymi z tej długiej listy są ubrania. To ludzie je tworzą. Potrafią nimi "oddać swoją osobowość". Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że takich samych kurtek może być setka, jednak każdy człowiek jest inny. Niepowtarzalny. Jedyny w swoim rodzaju. On sam w sobie jest piękny.